Η ΜΕΛΙΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ

Το όνομά μου ειναι Μελίτα ,και θέλω να καταθέσω το παραπονό μου μέσα από την μικρή μου ιστορία.Οταν ήμουν πολυ μικρούλα με πήρε μία οικογένεια που με λάτρεψε κυριολεκτικά, καθε επιθυμία  μου πραγματοποιείται αμέσως ,από αγάπη άλλο τίποτε ,τα χάδια και τα γλυκά λόγια άφθονα....περίσσια...

 

μέχρι και καρναβαλάκι με έντυσαν ,"η μικρή ζουζούνα" η μαμά μου έραψε την στολή ,είχε πλάκα ,όλοι ήταν χαρούμενοι και παίζανε πολύ μαζί μου...Ο καιρός περνούσε ωραία, τρύπωνα και στο σπίτι κάτω από τον καναπέ  με κερνούσαν και μεζεδάκια,  καθόμουν ήσυχη και όλοι μαζί κάναμε μια ωραία παρέα.Μιά φορά μάλιστα που είχαμε και γάμο,  η μαμά μου φρόντισε να μου ράψει πάλι μία στολή  "νυφικό για την Μελίτα" λέγαν ,όλοι και ήταν χαρούμενοι και γελαστοί...

Την ημέρα του γάμου εγώ και μόνο εγώ έκλεψα την παράσταση!!  Ολοι έβγαιναν μαζί μου φωτογραφίες  μέχρι και η νύφη και μετά τι κρίμα!!! φύγαν όλοι μα όλοι και έμεινα μόνη και στεναχωρημένη...Τους το συγχώρησα όμως γιατί είμαι πολύ καλή,όλοι έτσι λένε....Και ενώ όλα ήταν μια χαρά εγώ άρχισα να μην χορταίνω ήμουν πάντα νηστική, αλλά αντί να αδυνατίζω πάχαινα συνέχεια το ίδιο και η αδελφούλα μου και δεν έφθανε αυτό  δεν άφηναν  να μπώ στο σπίτικαι τα χάδια λιγόστεψαν.Ενοιωθα μόνη, πολύ μόνη και χοντρή,μα πολύ χοντρή μέχριπου κατάλαβα ότι είχα παρέα στην κοιλίτσα μου.....γιατί δεν σας το είπα ,στην αυλή μας μένει και ενας  γέρος μαύρος  σκύλος που με καλόβλεπε έτσι μικρούλα και τρυφερή που ήμουν  με ξεγέλασε λοιπόν , ο άτιμος  και .....Ενα πρωϊ πόνεσα πολύ και σε λίγο κρατούσα στην αγκαλιά μου ένα μαύρο μωράκι.Συνέχιζα να είμαι μόνη, οι δικοί μου φευγάτοι ,φρόντιζαν για το φαγητό  και μετά εξαφανιζόταν......Περίεργο δεν χάρηκαν καθόλου;

Θα πέσεις πρόσεξε!!!!

Ο

ο μπουλούκος μου!!!

Το μεγάλωνα μόνη χωρίς τις χαρές των δικών μου !!!δεν είναι όμορφος ο γιός μου; είναι παχύς, πίνει όλο το γάλα και από το πάχος κατρακυλάει δεν περπατά.. Τον καμαρώνω και τον συμβουλεύω να είναι καλός και ευγενικός!διότι κι  εγώ έχω τρόπους είμαι καλοαναθρεμμένη ...

Και ενώ απορώ τι έγιναν όλοι ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και βγαίνουν από μέσα όλοι οι δικοί μου με φωνές και γέλια και κάτι κρατούν και κοιτάζουν μέσα ,από κεί βγαίνει μια φωνή κλάμα;; μοιάζει λίγο με του γιού μου αλλά εκείνος κοιμάται ήσυχα....Βρέ τι είναι πάλι τούτο στο σπίτι μας και τότε η μαμά μου με κοιτάζει(δεν με χαιδεύει όμως) χαμογελαστή και μου δείχνει ένα μωρό (αυτό είναι άσπρο)  και όλοι μαζί πάλι γελούν και φωνάζουν  και χαιδεύουν αυτό το άσπρο μωρό και το δικό μου το μαύρο το ζουμπουρλιίδικο   το χάιδεψαν με τα  πόδια τους λίγο ....ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ  όλα τα μωρά δεν είναι ίδια ; τι πειράζει δηλαδή που το δικό μου ειναι μαύρο; ΤΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ Θεέ μου!!Θέλω κι εγώ ένα τέτοιο για το δικό μου παιδάκι που είναι και χοντρούλης!!!.

Ευχαριστώ που μου δόθηκε  το βήμα για το μεγάλο μου παράπονο!!!!