Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Η ώρα μετριέται με stencil , mdf και πάστα...

 Μετά το ύφασμα το ξύλο.......

            Το ξύλο είναι ένα υλικό που μαζί με  τον  πηλό  με αγαπούν και τα αγαπώ!!! Θα ήταν τέλειο  να γνώριζα όλα τα μυστικά τους και να τα επεξεργαζόμουν σύμφωνα με τα δικά μου θέλω. Με τις  πενιχρές μου γνώσεις όμως προσπαθώ  και με λίγη επιμονή  πάντα τα έφερα εις πέρας  άλλοτε   με μικρή και άλλοτε με ικανοποιητική επιτυχία.Μέσα από αυτές τις δημιουργίες έπαιρνα χαρά και ένοιωθα  ότι δίνω αγάπη σ' αυτόν που το προόριζα. Τα  τελευταία χρόνια τα περισσότερα ήταν εμπνευσμένα από τις μικρούλες μας  την Λήδα και την Αλκηστη και η χαρά της δημιουργίας  ήταν πολλαπλάσια.Τώρα  σε ότι κάνω,  υπάρχει μία  αποστασιοποίηση,  κατ'αρχήν δεν έχω αισθήματα , και ζωηράδα,  απλά γεμίζω τις ώρες  μου  Είναι αυτό που λένε πολύ δουλειά λίγη σκέψη....τέλος πάντων .

       Το ξελόγιασμα του Pinterest δεν σταματά  .Ολες οι ιδέες και οι κατασκευές του κόσμου χορεύουν μέσα στην οθόνη του υπολογιστή και σε παρασύρουν σε  όμορφα μονοπάτια δημιουργικής  φαντασίας .

      Σε μία από αυτές τις περιπλανήσεις μου πριν δύο χρόνια ένα ρολόι made in Rusia  μου έκανε  κλικ.... και είχα αποφασίσει να το  κάνω .Πρώτη μου φροντίδα  να βρω το ίδιο stencil .Δεν   άφησα  eshop για eshop  μέχρι που σκέφτηκα να απευθυνθώ και στην Ρωσική αγορά, εδώ θέλω πολλά χα χα χα  ευτυχώς που δεν το επιχείρησα!! Το όλο πράγμα ατόνησε ..ξεχάστηκε  μέχρι που πριν 3 μήνες  τυχαία  βρήκα περίπου το ίδιο σε κάποιο  κατάστημα  εδώ στη Ελλάδα. Το stencil και η πάστα  μαζί με τους δείκτες  ήρθαν στην κατοχή μου. Η   μικρή περιπέτεια με  τους κύκλους του ρολογιού δεν με αποθάρρυνε  Από την δυτική άκρη της πόλης αγοράστηκε το MDF και στη ανατολική άκρη  κόπηκαν  τα 2 κομμάτια με ειδικό μηχάνημα!!   Η δε  μεταφορά μου  έγινε  με  την  διακριτική βοήθεια  συγγενών !!!   Το τέλειο αποτέλεσμα  της κοπής όμως, με δικαίωσε.

  
Αριστερά, το πίσω μέρος του ρολογιού με την θέση για τον μηχανισμό και δεξιά  η εφαρμογή του stencil με πάστα διαμόρφωσης...

Ο δεύτερος κύκλος σε υπόλευκο χρώμα έτοιμος  να δεχθεί τα ξύλινα  λατινικά γράμματα Πολύ δύσκολη η εύρεσή τους  στο επιθυμητό μέγεθος,  οπότε  από τύχη(σε τέτοιες περιπτώσεις  έχω την τύχη του  πάπιου Γκαστόνε) βρήκα στην Καβάλα  μια επιχείρηση που  κόβει  με λέιζερ  ότι σχήμα της ζητηθεί ...
Το  κορδόνι  βάφτηκε  στο επιθυμητό χρώμα  και κολλήθηκε  στην άκρη του πρώτου κύκλου..



Το σχέδιο που μου έκανε "κλικ..όπως προείπα" είχε   μία όμορφη ξύλινη  απόληξη... που  φυσικά δεν ήταν δυνατόν να γίνει ή να βρεθεί κι έτσι  δούλεψε η ανάγκη της φαντασίας με  "μάλλον "ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

Σε όλο τον λευκό κύκλο  έγινε μια ελαφρά φωτοσκίαση ,έτσι για ομαλό δέσιμο των  δύο χρωμάτων..
Εδώ είναι η πιο σωστή απόδοση χρώματος του ρολογιού
Από τις πολλές δοκιμασίες  επεξεργασίας  έχασα   το χρώμα.... που με τόσο κόπο κατάφερα να το αποδώσω  όπως το φαντάστηκα!!!

       Μετά το βάψιμο των δεικτών σε σκούρο γκρι  ,την τοποθέτησή  τους  και το λουστράρισμα  για σφράγισμα του χρώματος έτοιμο και αναρτημένο στην μόνιμη θέση  στην κουζίνα μας...
Αυτό είναι το ρολόι που είχα για "μπούσουλα"  αφαιρώντας ή αλλάζοντας κάποια στοιχεία του....


Σάββατο 9 Μαρτίου 2019

Το φεγγαράκι της Αποκριάς

        Εχω ξεχάσει για τα καλά το παιχνιδάκι της ανάρτησης που τόσο χαρά μου έδινε κάποτε Με άγχωνε περισσότερο η επεξεργασία των φωτογραφιών και το κείμενο παρά το ίδιο το αντικείμενο που δημιουργούσα.Μου άρεσε  το αλισβερίσι  και  η πολύβοη  γειτονίτσα μας Τώρα έχει ατονίσει αρκετά   όλο αυτό !!΄Εχουν κλείσει όμορφα και φιλόξενα  γεμάτα από καλλιτεχνική  δραστηριότητα σπιτάκια Το F.B.  με η αμεσότητά του  και με την ταχύτητά του έχει βάλει για τα καλά το χεράκι του. Σε κάποιες η ζωή  έδειξε το δύσκολο και άσχημο πρόσωπό της.  Αρκετές ανέβηκαν σε  άλλο επίπεδο  έχοντας αποκτήσει εγγονάκια, που ασύστολα τις κλέβουν από την  παρέα και διεκδικούν την μερίδα του λέοντος!

Εγώ, όπως ξέρετε οι περισσότερες  τα γεύτηκα όλα και με το παραπάνω,όμως  κρατώ το τελευταίο σαν το πιο γλυκό,  το πιο τρυφερό,  το ανεπανάληπτο,και σαν λέων που είμαι χαρίζω στις μικρούλες μας  ολόψυχα την μερίδα  μου " το είναι "μου μιας και αυτές ξέρουν με μαεστρία να το διεκδικούν με ένα γλυκό λόγο,  με μια αγκαλιά και με πολλές χαριτωμένες ζαβολιές.....

              Περί   Αποκριάς  ο λόγος......         

Λοιπόν, φέτος η Αλκηστη ήθελε να γίνει Βασίλισσα!!! Για καιρό προσπαθούσα  να την πείσω για κάτι άλλο, αλλά έχοντας σύμμαχο την μαμά  της, δεν άλλαζε  τροπάρι.. με τίποτα  Τα κέφια  άφαντα,  η διάθεση στα πατώματα, μην  πω  και στα υπόγεια η δε έμπνευση ασθενική έως ανύπαρκτη. Ομως η στολή έπρεπε να γίνει  και σε αυτό δεν υπήρχε καμία διαφωνία.Κατέβηκα  στα υπόγεια παρέα με την διάθεσή μου και το Μελιτάκι που έγινε χοντρό σαν γιουβαρλάκι. "Τρώγοντας έρχεται η όρεξη"δεν λένε, έτσι μόλις βγήκαν τα υφάσματα, οι τρέσες, τα  τούλια,  οι πούλιες,οι ασημόσκονες  τα αστεράκια και άλλα τινά πραγματάκια, εγώ μεταλλάχτηκα,  Φανταζόμουν, έκοβα, δοκίμαζα,απέρριπτα έραβα, σούρωνα  τα  μαύρα τούλια,  για 6  φουρώ με 2 σειρές  τούλι το καθένα με ενδιάμεσο ένα στραφταλιζέ (μόνον αυτή η λέξη του ταιριάζει) ύφασμα τυρκουάζ   για να δείχνει το  μαύρο της νύχτας πιο γλυκό.Πρωταγωνιστές της φετινής φορεσιάς τα  led λαμπάκια   και oi μπαταρίες ,Η πρώτη φάση πήρε  μορφή  και ομολογώ πως  ο  σαζάν ταφτάς  της γιαγιάς Ελπίδας ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου τύχει,απέδωσε  το χρώμα της νύχτας θαυμάσια!! 

'Οπως καταλάβατε βασίλισσα έγινε ,αλλά όχι των γνωστών καρτούνς αλλά  ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ  ΤΗΣ  ΝΥΧΤΑΣ

Η στολή με το ενθουσιασμένο μοντέλο   μου.............

Χωρίς το μοντέλο  με φως ημέρας....



 Με  τεχνητό   σκοτάδι...


Από το πλάι.......  μήπως και δεν το καταλάβατε  χαχαχα

 Το πίσω μέρος  με κολλημένα    χειροποίητα αστεράκια  πασπαλισμένα με  ασημόσκονη  και  με μερικά   μικρούλια αυτοκόλλητα  Ο φιόγκος  πάντα απαραίτητος , προσδίδει όγκο, ομορφιά και τσαχπινιά.

Η ζώνη  είναι από ταφτά και οργάντζα  κεντημένη  με  λαμπερή ασημένια  κλωστή που καταλήγει στον εντυπωσιακό  φιόγκο Η Σελήνη είναι από ασημόσκονη  κολλημένη σε κόλα, το κορδονάκι που την προσδιορίζει και κρύβει τυχόν μικρές ατέλειες είναι και αυτό κεντημένο επάνω το μπούστο  με τα λιλιπούτεια  αστεράκια που τα κολλούσα  με ποσότητα κόλας  ίσα με το κεφάλι καρφίτσας.

Το καπέλο ομολογώ  με παίδεψε  αρκετά , η βάση ήταν πολύ μικρή και ήθελα να την φωτίσω  και να κρύψω τον πλακέ  (ευτυχώς )διακόπτη  Τα χειροποίητα  αστέρια μικρά και μεγάλα,  τα  σύρματα που τα συγκρατούσαν,  την όχι και τόσο επιτυχημένη σελήνη  είχαν μια καλή εμφάνιση με τα διάφορα τούλια που τα σκλήραινα  με  βερνίκι άχρωμο και τα πασπάλισα με ασημόσκονη ....


 Ολα τα καλά παραμύθια που σέβονται τον συγγραφέα τους πάντα δίνουν ένα καλό ρόλο στα γοβάκια  των πριγκιπισσών τους Δεν θα αποτελούσε το δικό μου παραμύθι εξαίρεση! ένα  στραπατσαρισμένο ζευγαράκι μιας ξαδελφούλας της  σενιαρίστηκε,  ασημοστολίστηκε υπέρ του δέοντος, έβαλε και τα ασημένια φιογκάκια του με τα  στρας και τ'αστεράκια και ήταν έτοιμο να αγκαλιάσει τα μικρά ποδαράκια της βασίλισσας μου !!!

 Της βασίλισσας μου που ξετρελάθηκε  στο τέλος με το φόρεμα, που έκανε άπειρες  στροφές και απολάμβανε  το άνοιγμα  της φούστας, που βγήκε έξω με αρκετά χαμηλή θερμοκρασία για να την φωτογραφίζω και να χαμογελά  από χαρά συνέχεια  Οσο  για τα ευχαριστώ της, άπειρα και με μεγάλη  βαρύτητα για ένα παιδάκι   επτά χρόνων !

           Ακόμη μία αποκριά η 68η   της ζωής μου έλαβε  τέλος Μία  αποκριά με το περιτύλιγμα της γαλάζιας σελήνης που  θα φωτίζει  τα βράδια  της μοναξιάς..

            Εύχομαι σε όλους  μία χαρούμενη και ανέμελη "Καθαρή  Δευτέρα"  με επιτυχία στο πέταγμα του χαρταετού ,για όσους το τολμήσουν (δύσκολο εγχείρημα δεν νομίζετε;)

                       "  ΚΑΛΗ  ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ  "



 


Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Η απονομή, το μετάλλιο και η λιλιπούτεια ρακέτα

'Οσο εξαρτάται από μένα δεν έχω σκοπό  να χάσω ποτέ τα "πρώτα" της Αλκηστούλας.Με κρύο  ή με ζέστη είμαι γύρω   από τα  δρώμενά της με την φωτογραφική μηχανή  stand by.Ετσι ,σήμερα , μία πολύ κρύα αλλά ηλιόλουστη μέρα   πήγα με την οικογένεια μία  εκδρομούλα μέχρι την Καβάλα για να παρακολουθήσουμε  έναν φιλικό αγώνα Τένις  στον οποίο πήρε   για πρώτη φορά μέρος και η Άλκηστη .



Ασχολείται με το άθλημα  περίπου  10 μήνες και προσπαθεί αρκετά.... για την ώρα ακολουθεί τα χνάρια του παππού 'Αλκη ..αλλά και  της μαμάς της ...
Οι οπαδοί της ήταν λίγοι αλλά φανατικοί  ,ο μπαμπάς,η μαμά ,η γιαγιά και η ροζουλιένα Λήδα...


Ως φωτογράφος  στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων και αποτύπωσα αυτά που μετά κάποια χρόνια θα της προκαλούν το γέλιο, την χαρά  και την ευχαρίστηση. 

 
Και....σύμφωνα με το αθλητικό πνεύμα  της ευγενούς άμιλλας  δώσανε τα χεράκια τους  για να σημάνουν το τέλος του φιλικού αυτού αγώνα .Η δική μας κέρδισε   τα 3  σετ   και ήταν πολύ χαρούμενη , δεν ξεκολλούσε από την  ομήγυρη με τίποτε. 
ΤΕΛΟΣ   όπως ταιριάζει σε   ένα τέτοιο "τουρνουά"  έγινε και η απονομή  με  τα  καθιερωμένα κύπελλα  και τα γνωστά μετάλλια ......  Το Αλκηστάκι απέκτησε λοιπόν το πρώτο της μετάλλιο και εύχομαι να  μάθει να αγωνίζεται σε όλη της  ζωή   πάντα για το καλύτερο.
Η απονομή, το μετάλλιο και η λιλιπούτεια ρακέτα της Χα !!Χα !! Χα!!
                                         *****************************
           'Ολα  αυτά  τα χαρούμενα  και πρωτόγνωρα  μου  έβγαζαν μία λύπη και κάτι σαν  παράπονο, αν και προσπαθούσα πολύ για το αντίθετο  Ο παππούς"έχασε"πάλι κάτι που θα τον έκανε να μην πατά στο ταρτάν του τερέν από χαρά και  υπερηφάνεια και που στο μέλλον θα χάσει και άλλα...Τι κρίμα!!
                                                    ************************
          Το αθλητικό μας  Σάββατο έκλεισε  με ένα γεύμα  θαλασσινών σε μία ταβέρνα  στο λιμάνι της Καβάλας  Η επιστροφή στην βάση  έγινε μέσα σε ένα κλίμα γλυκών ήχων από τα τιτιβίσματα της ενθουσιασμένης  'Αλκηστης και της  μικρούλας Λήδας  για όσα είδαν κι έκαναν.
   Εγώ πάλι σε όλη την διαδρομή  αναπολούσα  παλαιότερες  χαρούμενες στιγμές που μας χάριζε  με την παρουσία  της εδώ και 6 1/2 χρόνια.Θυμήθηκα , όλα τα "πρώτα "της.  .Τα αγιοβασιλιατικά της, τα  πρώτα  της δωράκια ,  την πρώτη γνωριμία της με την θάλασσα  και τα γέλια της  με το νερό ,τους ενθουσιασμούς της με τις αποκριάτικες στολές της,και τα χοροπηδητά της  όταν κρατούσε στα χέρια της το ξύλινο κουκλόσπιτό  της,το πήλινο αλογάκι της,καθώς και την πρώτη επίσκεψη  στο πέτρινο επιπλωμένο πια σπιτάκι της αυλής.Δεν θα ξεχάσω φυσικά το αλάφιασμα της  αΑγιασμό του Σχολείου,φόβο για τον άγνωστο χώρο και χαρά συνάμα για το νέο περιβάλλον.Αν θα βλέπατε το προσωπάκι της θα με δικαιώνατε.
Από την επόμενη μέρα  όμως όλα  κύλησαν όμορφα, φεύγει και έρχεται  πάντα χαρούμενη με καλές επιδόσεις  και γεμάτη όρεξη   για μελέτη και γράψιμο...Τα γνωστά  σε όλους μας  π και α =πα ,   ρ και ι=ρι Όσο για τις  δικές μου πάλι μέρες   κυλούν άγευστες, αδιάφορες, ολόιδιες  και  με πολλά γραφιοκρατικά  μπερδέματα. Για κατασκευές  ράψιμο    κλπ ούτε σκέψη   γίνεται. Όλα τα υλικά είναι σκεπασμένα  με σκόνη απραξίας και ιστούς  εγκατάλειψης.... Για  παρέα εχω τα βιβλία  είναι τα μόνα που κάνουν τις ώρες μου  ελαφρύτερες και αμβλύνουν τις  αιχμές   της μοναχικότητας μου και είναι καλή παρέα, πάντα είχαμε  τις καλύτερες σχέσεις, αλλά τώρα  είναι κάτι περισσότερο από όμορφα.
Αυτά,  αγαπητή γειτονιά μου  και εύχομαι σε όλους σας  καλή τύχη,  να περάσετε με τους αγαπημένους σας χαρούμενα  Χριστούγεννα και  να έχετε υγεία.!!!!
























Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018

Οι ΜΕΤΑΞΩΤΟΙ μου

                Αυτές οι   7Ο μέρες  είναι που χαράζουν και ματώνουν την ψυχή μου τόσο βαθιά,  που με κόπο προσπαθώ να κρατήσω στην επιφάνεια τα  68 χρόνια  που πέρασαν,  για να μην πέσουν στα τάρταρα της λήθης.
 Η, δίχως σκαμπανεβασμάτα φυσιολογική  ζωή μου, δούλευε με κανονικούς ρυθμούς  σε όλους τους τομείς,  παιδί, κοπέλα,σύζυγος,μανούλα, μαμά και τέλος γιαγιά!!Παρ' όλη την θλίψη και τον πόνο ,  δεν αισθάνομαι  και τόσο άτυχη   Ακόμη κι εδώ,  έγιναν  "φυσιολογικά" άδικα (για μας) μεν ,φυσιολογικά δε. Η παρηγοριά αλλά και η υπερηφάνεια μου είναι ότι είχα την τύχη  να ζω ανάμεσα σε δύο πρόσωπα που με προσδιόρισαν   μια για πάντα , την μαμά μου και αυτή με την σειρά της παρέδωσε  την σκυτάλη στον Αλκη  .
 Ηταν και οι δύο Μ Ε Τ Α Ξ Ω Τ Ο Ι
 Φυσικά δεν είναι δικό μου  το προσωνύμιο  αυτό,  το ένοιωθα μέσα μου αλλά   δεν είχα την ικανότητα  να το προσδιορίσω. Κάποια μέρα ,  όμως μέσα από ρουτίνικο σερφάρισμα  μου στο F.B.η εξαιρετική  ΚΛΑΥΔΙΑ  ΜΑΜΑΛΗ  που   πάντα ανεβάζει στην σελίδα της θαυμάσια κείμενα   ανέφερε  την  λέξη αυτή που και η ίδια την  δανείστηκε από μία συνέντευξη του αείμνηστου Νίκου Καρούζου:(Το κείμενο αξίζει να διαβασθεί)
«Μεταξωτοί άνθρωποι». Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι; ΜΟΥ ‘ΜΕΙΝΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ. Χαράχτηκε μέσα μου. Κι από τότε ένα νέο κριτήριο λειτουργεί στις αξιολογήσεις μου για τους ανθρώπους: η συμπεριφορά και η στάση τους σε «ασήμαντα» πεδία της καθημερινότητας. Αυτά που συνήθως τα προσπερνάμε ή δεν τα παρατηρούμε, γιατί δεν μας απασχόλησαν ποτέ οι εκφάνσεις της «μεταξωτής συμπεριφοράς». ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ένα συμπαγές όλον, αλλά ένα αντιφατικό σύνθεμα, στο οποίο συνυπάρχουν «μεταξωτά» στοιχεία και ακάνθινες απολήξεις. Γι' αυτό και είναι κάπως παρακινδυνευμένα τα άμεσα και οριστικά συμπεράσματα για το «είναι» των ανθρώπων. ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΩ την εξαγωγή συμπερασμάτων παρατηρώντας μικρές «ασήμαντες» κινήσεις στις παρέες, στον εργασιακό χώρο και στο «δάσος» του κάθε μέρα, όταν συγχρωτίζομαι με αγνώστους. Και συνήθως δεν πέφτω έξω. Διότι τα γνωρίσματα αυτά αποκαλύπτουν πειστικά τον εσωτερικό κόσμο του άλλου. Τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό. ΦΕΡ’ ΕΙΠΕΙΝ «ΣΚΛΑΒΩΝΟΜΑΙ» ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ που δεν ορμάνε να πιάσουν την καλύτερη θέση στο τραπέζι μιας ταβέρνας. Θεωρώ την κίνηση αυτή απότοκο καταγωγικής ευγένειας και γενναιοδωρίας, η οποία αδιαφορεί για το ιδιωφελές και συμφέρον. Αντίθετα, οι άνθρωποι που σπεύδουν φουριόζοι για μια καλή θέση καταχωρίζονται μέσα μου σαν αρπακτικά. Και -το 'χω παρατηρήσει- έτσι συμπεριφέρονται, σαν αρπακτικά, και σε άλλα ζωτικά και κρίσιμα πεδία. ΚΑΠΟΤΕ ΒΡΕΘΗΚΑ Σ’ ΕΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙ, στο οποίο κυριαρχούσαν οι «επώνυμοι». Απέναντί μου καθόταν ένας πολύ γνωστός καλλιτέχνης, μεγάλο όνομα, ο οποίος ούτε φλυαρούσε ούτε ακκιζόταν όπως κάποιοι άλλοι στη συντροφιά. Όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα κοινά πιάτα, ήταν ο μόνος που δεν επέπεσε για να εξασφαλίσει τη μερίδα του, αλλά ρωτούσε τους διπλανούς του και μοίραζε πρώτα στους άλλους και μετά, ό,τι έμενε, κρατούσε για τον εαυτό του. «Μεταξωτός άνθρωπος», σκέφτηκα. Η ΜΕΤΑΞΩΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ - ή κυρίως- στο σαβουάρ βιβρ και στους «καλούς τρόπους» εν γένει. Τέμνεται σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν αποτελεί αποτύπωμα διδαχθείσης μεθόδου για το φέρεσθαι. ΕΔΩ ΤΟ «ΜΕΤΑΞΙ» ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΦΥΕΣ ή προϊόν δουλεμένου χαρακτήρα. Είναι ο τρόπος που ο άλλος βλέπει τους συνανθρώπους του. Είναι η θέαση του κόσμου χωρίς τα εγωιστικά γυαλιά του προσωπικού ωφελιμισμού. Είναι, ευρύτερα, η υποταγή του ατομικού συμφέροντος στη συλλογικότητα, χωρίς βέβαια η «μεταξωτή συμπεριφορά» να φτάνει σε σημείο υπονόμευσης προσωπικών δικαιωμάτων και δικαίων. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΔΙΚΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. Όμως, προσέξτε μια λεπτή απόχρωση: ποτέ ένας «μεταξωτός άνθρωπος» δεν νιώθει κορόιδο, όταν άλλοι τον προσπερνούν -στη σειρά μιας καντίνας ή στην ιεραρχία- χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα και μεθόδους. Το «άφες αυτοίς» είναι ριζωμένο μέσα του. Αποτελεί μέρος του αξιακού του κώδικα. Ξέρει τι γίνεται στην «αγορά». Αλλά συνειδητά δεν συμμετέχει στο εξοντωτικό αυτό παιχνίδι. Απέχει χωρίς να κλαυθμυρίζει.
Δεν πίστευα  αυτό που διάβαζα γιατί σκιαγραφούσε τον χαρακτήρα των δικών μου ανθρώπων  στην κυριολεξία και ιδιαίτερα του Αλκη και την ζωή του όλη .Ηταν  γνωστό σε  όλους  τους φίλους, συντοπίτες,συναδέλφους    και συγγενείς ο ακέραιος χαρακτήρας του,  η μεγάλη του "καρδιά" η αγάπη που απλόχερα σκορπούσε δίχως ανταπαίτηση .Το χαμόγελό   και η φιλοξενία του ήταν το  σήμα  της αναγνώρισης του. Γινόταν με τη  μία η ψυχή  της παρέας.
Πάντα φρόντιζε πρώτα για τους άλλους και  ελάχιστα   έως καθόλου  τον  εαυτόν του.Αεικίνητος, ζωντανός ,πρόθυμος,   έδωσε τα πάντα στα  κορίτσια μας και είμαι σίγουρη ότι θα είναι  και αυτά άξιοι συνεχιστές του.
Τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά γνωρίσματα είχε και η μητέρα μου με την γυναικεία όμως  τρυφερότητα της.Έμοιαζαν απίστευτα  οι δυο τους κι εγώ από την μία αισθανόμουν χαρά αλλά και άβολα συγχρόνως ,διότι  υστερούσα κατά πολύ  και από  τους δύο.
Το κενό δεν  θα αναπληρωθεί ποτέ, ξέρω ότι μαθαίνεις να ζεις με αυτό αλλά τίποτα δεν θα  είναι το ίδιο.  Η ζωή μου σταμάτησε εδώ,δεν συνεχίζεται........ Γίνεται  όμως και θα γίνεται μία προσπάθεια για έναρξη νέου τρόπου επιβίωσης, με νέα δεδομένα άγνωστα για την ώρα,έχοντας οδηγό τις φωτεινές ακτίνες που εκπέμπουν ανελέητα οι μικρούλες μας Άλκηστη & Λήδα και  φυσικά την αγάπη για τα παιδιά μας την Βιβή την Χαριτίνη και τον Στέλιο .
           Ολα  τα  παραπάνω τα έχω αναφέρει σαν εξορκισμό του πόνου μου για την μη παρουσία του παππού Αλκη (ήταν κάτι που το πρόσμενε με χαρά  και ανυπομονησία )  την Τρίτη  11 Σεπτεμβρίου στον σχολικό αγιασμό   όπου   το ΑΛΚΗΣΤΑΚΙ μας θα πάει  στην Α' Δημοτικού!!!!




Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

H χιονονιφάδα που ήθελε να λιώσει!!

     'Εξω  η θερμοκρασία πέφτει συνεχώς,μέσα πάλι, ο θερμοστάτης του καλοριφέρ   ανεβαίνει σταθερά  για να 'ρθουμε στα  ίσα μας!!  Το φαγητό έτοιμο  για το μεσημέρι,  κοτόσουπα  με τα σχετικά...Εγώ αρκετά κουρασμένη (περισσότερο συναισθηματικά ) δεν σκέφτομαι,δεν θέλω  να σκέφτομαι πια , γιατί τίποτα  δεν έχει λύση και τίποτε καλό δεν περιμένω,χαζεύω  την οροσειρά  μας που ολοένα   γίνεται δυσδιάκριτη  Πρέπει να χιονίζει  πολύ,κάτι σαν χιονοθύελλα  μοιάζει που κατεβαίνει σιγά σιγά   προς την πόλη.   Το σπίτι είναι από τα πρώτα της πόλης  που δέχεται το δυνατό και πυκνό στροβίλισμα  των χιονονιφάδων............και σε λίγα λεπτά το παράθυρο έχασε την διαφάνεια του,  όλα άσπρα γύρω. αλλά δεν έχει κρύο πια ,ζέστη και χαλάρωση,ηρεμία και γαλήνη.  Δεν μπορώ να ξεκολλήσω  το βλέμμα από το τζάμι  που τώρα ξανάγινε διάφανο αλλά...

επάνω του κινείται κάτι παράξενα. Προσπαθεί να πάρει  μορφή; θέλει να πει κάτι; ήχο δεν  ακούω  αλλά καταλαβαίνω.... ναι! ναι !καταλαβαίνω τι θέλει να  μου πει .. και  μάλιστα το ζητά επίμονα.  Είναι  μία μικρή τούφα χιόνι από πολλές όμορφες χιονονιφάδες ,  λευκές,  απαλές.  τρυφερές .....που θέλουν να μπουν μέσα. Γλιστρούν επάνω στην λεία  επιφάνεια,λιώνουν αλλά επιμένουν......
Απορώ, δεν ξέρουν ότι  θα γίνουν νερό  μόλις ζεσταθούν ,δεν φέρνω αντίσταση όμως ,  είμαι τόσο άτονη,  δεν κινούμαι, μόνον παρακολουθώ Πως μπήκαν μέσα δίχως να ανοίξω το παράθυρο;
Η μάζα στην αρχή  μαζεύτηκε ..
και ξαφνικά  άρχισε να μεταλλάσεται  

σε μία   λευκή στολή   με  πουά   και  μονόχρωμο τούλι κεντημένη με πέρλες και πον- πον. Κοιτώ και δεν καταλαβαίνω τι γίνεται Εκπλήσσομαι και απολαμβάνω την εικόνα που μόλις τώρα ολοκληρώθηκε. Μία στολή μπαλέτου....μμμ σκέφτομαι :ενδιαφέρον  είναι ,δεν μπορώ να κινηθώ,  να  πάω την πιάσω  και να τη νιώσω ...
 μαζί και την μικρή κορώνα-στέκα με  την μεγάλη χιονονιφάδακαι τα πον-πον
Ξαφνικά, το φόρεμα αρχίζει να διαλύεται ..μμμια στιγμή παρακαλώ ακόμη να το δω καλύτερα, μα η φωνή μου δεν ακούγεται και πριν προλάβω να σου μπροστά μου η χαρά μου ,η ψυχή μου   στα ολόλευκα ντυμένη μεταμορφωμένη  σε χαριτωμένη μπαλαρινούλα να στροβιλίζεται  με αυτοσχέδιεσ πιρουέτες  τόσο  μα τόσο ευτυχισμένη!!    Θέλω


να φωνάξω από χαρά,να τρέξω   να την αγκαλιάσω ,να πάρω λίγο από την χαρά της, μα είναι αδύνατον... τα πάντα είναι ακίνητα  και παγωμένα,ο χώρος χάνει  σιγά  σιγά  αυτήν την πρωτόγνωρη θαλπωρή , η μικρούλα  τώρα δεν είναι μόνη   έχει  παρεούλα κι άλλες  μικρούλες χιονονιφάδες  που βιάζονται να βγουν στο χιόνι πιασμένες  χέρι χέρι..
 Φοβάμαι πως θα κρυώσει...δεν είναι χιονονιφάδα είναι η εγγονούλα μου  σκέφτομαι, προσπαθώ να τρέξω πίσω τους να  της πως να φορέσει τουλάχιστον το γούνινο ζακετάκι
Να, ακούω να  φωνάζει,  Γιαγιά !! γιαγιά!! γιαγιά!!  τα χέρια μου ελευθερώθηκαν με μιας μπορώ να σηκωθώ πια ,αλλά  η αγκαλιά μου βαριά, χέρια κρύα με χαιδεύουν και κάτι  πολύ παγωμένο  με βρέχει το πρόσωπο !! Η Αλκηστη   και η Λήδα με κατακόκκινες μυτούλες  σκουφιά και γάντια  με αγκαλιάζουν με χιονόμπαλες στα  χέρια  και συγχρόνως με τραβούν  προς την είσοδο του σπιτιού για  να παίξουμε  χιονοπόλεμο.Μέσα στην ζάλη μου  σκέφτομαι  "ευτυχώς που κατέβασα την  χύτρα από το μάτι της κουζίνας"  ευτυχώς θεέ μου   ευτυχώς!!!
Καλή μέρα  από την χιονισμένη   αυλή μας

                                                       

Υ.Γ. ( ήρθε κι έδεσε η Χριστουγεννάτικη  στολή της με τον σημερινό χιονιά   καμία  ιδιαίτερη  προσπάθεια από  την μεριά  μου  παρά  μόνον χρονοτρίβησα  με την επεξεργασία των φωτος  και φυσικά δεν διεκδικώ  κάποια ταμπέλα  συγγραφικής ικανότητας,  προς θεού και   το γνωρίζω καλά, ότι έχω ικανότητες προνηπιακής   ηλικίας!!!)


Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

ΑΚΑΤΑ ΜΑΚΑΤΑ ΣΟΥ ΚΟΥ ΤΟΥ ΜΠΕ.....Η ΜΑΓΙΣΣΟΥΛΑ ΗΡΘΕ!!

Περισσότερο από μήνα προσπαθώ να μπω στο μπλοκοσπιτάκι μου  μα  με τίποτε δεν ανοίγει η πόρτα του.... αντιστέκεται σθεναρά  στην θλίψη,  στην απογοήτευση,  στην κακή ψυχολογική κατάσταση  των εισερχομένων....... θέλει μόνον την χαρά,το κέφι,την χιουμουριστική  διάθεση στο εσωτερικό του διότι  όταν "χτίστηκε" χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα υλικά και μόνον αυτά!!! Εξ  άλλου η δημιουργία  είναι όλα αυτά μαζί.Αρνείται  κάθε συμβιβασμό.!!!Κάποια στιγμή υποχώρησε  κάπως όταν ακούστηκε το όνομα  'Αλκηστη και  βρήκα την ευκαιρία  να μπουκάρω αποφασισμένη για μία μικρή ανάρτηση που όμως δεν έχει την γεύση  σε καμία περίπτωση των αλλοτινών αναρτήσεων..
Μου  λείψατε όλες οι φίλες της αγαπημένης μου γειτονιάς, το όμορφο κλίμα που δημιουργείται  με τα δρώμενα , τα σχόλια,οι ιδέες   το χιούμορ και όλα τα συναφή..
Οι χαρές της υπόλοιπης ζωής μου  μεγάλωσαν ,το Ληδάκι  αν και δεν "απογαλακτίστηκε" ακόμη από την μαμά της, άρχισε συναισθηματικά να επικοινωνεί μαζί μου και η Αλκηστη  μαθήτρια Νηπιαγωγείου πια, γίνεται η μικρή μου φιλεναδίτσα μαζί κάνουμε όλες τις γλυκές αμαρτίες και αταξίες που μάλιστα τις απολαμβάνουμε υπέρμετρα...
'Εψαχνα να βρω επειγόντως  ένα ραβδάκι και την μαγική  του σκόνη  για να ..."προχωρήσω". Βρήκα όμως μία μαγισούλα και ελπίζω σ' αυτήν...
Κάτι με αστέρι η Σελήνη κλπ  σκέφτηκα  για την φετινή της καρναβαλική εμφάνιση αλλά ένα μικρό καπελάκι μάγισσας που το λάτρεψε, επέμενε για αυτήν την στολή που  την απόλαυσε και με το παραπάνω..
το επάνω μέρος είναι από σιφόν βελούδο  κεντημένο με μοβ πούλιες..
Το κάτω  μέρος της στολής είναι από  συνθετικά και ιδιαίτερα γυαλιστερά υφάσματα (που με δυσκόλεψαν πολύ στην φωτογράφηση)σε  μαύρο και  σε   εντυπωσιακό μοβ.Τα 10μ μαύρο τούλι σε τρεις φούστες  και τα 5μ  μοβ δώσανε στην στολή τον ανάλογο όγκο...




αλλά στέκομαι περισσότερο στην λεπτομέρεια του φιόγκου που εντυπωσίαζε αρκετά το πίσω μέρους του ρούχου..
Τα απαραίτητα αξεσουάρ της  μαγισσούλας : το  τσαλακωμένο Καπέλο
από ψευτοβελούδο με  βαλανσέ δαντέλα  μαύρη   στο γείσο, τοκαδάκι ανακύκλωσης, για την κορδέλα  χρησιμοποιήθηκαν 4 υλικά, λίγο πολύπλοκη και νομίζω περίσσια λεπτομέρεια. 'Εβαλα ένα φιόγκο σε μικρότερο μέγεθος,  τούλι μαύρο...κλπ
Η μαγική της σκούπα:
 αφού περιποιήθηκα ένα ξέμπαρκο κεφάλι Βarbie της φόρεσα  ένα καπελάκι ίδιας κατασκευής με το μεγάλο,  κόλλησα το  άμορφο σώμα  επάνω σε ένα κλαδί δένδρου  και του φόρεσα το μαύρο φουστανάκι,  στην άλλη πλευρά    έφτιαξα μία σκούπα με αλλεπάλληλα   στρώματα απο  μοβ τούλι ..


'Οπου καρφί...και φωτο




Να περάσετε όμορφα και με πολύ κέφι την Καθαρή  Δευτέρα!! 

                                  Καλή  Σαρακοστή!!!



Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Αυγά και αυγουλάκια.......

Eπ!! και πάλι  εδώ .......

    Σιγά  να μην έμενα   Πασχαλιάτικα  με  μία αρρωστημένη  ανάρτηση  γεμάτη  μικρόβια .

     Ξεκίνησα  αρχές  Μαρτίου  με όρεξη   για  ντεκουπάζ,  ζωγραφική και φυσικά τρύπημα  αυγών  με  ένα  μηχάνημα   τύπου  Dremel  που από χρόνια είχα αγοράσει  για  αυτόν το σκοπό.Εστρωσα  όλα τα  συμπράγκαλα γύρω  μου, έβγαλα  όλα  τα υποψήφια μοτίβα , τα  αυγά στρουθοκαμήλου,  χήνας  ακόμη και αυτά με  φελιζόλ.

  
 Απελπίστηκα όμως  μόλις είδα τα  προς επιλογή  μοτίβα.  Τα  καλύτερα  ήταν αδιάφορα. Φταίει  φυσικά το Pinterest για  αυτό!!  Οι εκτυπώσεις  στα φωτοτυπάδικα  δεν ανταποκρίνονται  με τίποτα με αυτά που  εγώ επιθυμώ....Μία  χαρτοπετσέτα  που μου άρεσε  δεν υπήρχε  πουθενά  παρά μόνο  στο  Ηράκλειο  Κρήτης  και έτσι  εγώ  σαν  μανιακά  παλαβή  να το αποκτήσω  αγγάρεψα  την γνωστή σε όλους μας γλυκιά  και πρόθυμη  Σμαραγδένια που ανταποκρίθηκε άμεσα. Εχοντας  το μοτίβο  στα χέρια μου και το αυτοσχέδιο  ξύλινο  σταντ για να μπορώ να  δουλεύω  τα  αυγά   ξεκίνησα  με ένα αυγό  στρουθοκαμήλου  (δώρο από την ποδηλάτισσα  η οποία δεν μου έκανε ένα  αλλά τα αυγά μιας στρουθοκαμηλοφάρμας    παρακαλώ)
Σχεδόν    επιζωγράφισα  όλο το μοτίβο  για  να  φαίνεται  πιο  αληθινή   η  φωλίτσα...



Σε  τρίτη  πόζα  καμαρώνει....το αυγό της Χαριτίνης.

Ενα  δεύτερο  σε  φελιζόλ,  δώρο  για την νονά  της Λήδας  (ήθελαν  ακριβώς  το ίδιο μοτίβο)


  Vintage  αυγό  χήνας ...για την μοναδική  θεία     αδελφή  φίλη και ότι άλλο  βάζει  ο νους  σας (είναι δε  μικρότερή μου)
Τριανταφυλλάκια   που  τα έκοψα και τα έκανα μοντάζ επάνω στο μισό του ίδιου χρώματος  αυγού..(όμως  δεν πέτυχα  το κάτι που θα το έκανε  πιο ωραίο  και ξεχωριστό)...
Το κόκκινο ζωγραφιστό  αυγό  χήνας !!!  αυτό είναι και το μοναδικό  που  κράτησα.....
Eνα ακόμη  ρομαντικό  αυγό  με μοτίβο χίλιο-ιδωμένο  δουλεμένο  στα  πλαϊνά  και πίσω  με  3D  υλικό.
επανάληψη του  μοτίβου  (φτώχεια ποικιλίας που με  έκανε  να χάνω  το ενδιαφέρον)  με τρυπούλες στα  πλαϊνά  με 3D υλικό  στολισμένο. 
Οπως  βλέπετε   όλα τα  αυγά  της  χήνας στέκονται  σε κάτι  που  εγώ  σκέφτηκα  σε μια στιγμή διαύγειας.

Είναι εξαρτήματα από ένα  μηχάνημα  για  κουλουράκια που πολύ πρόσφατα   χάλασε και δεν πρόλαβα  να το πετάξω,  Ένωσα την μία μύτη μέσα στην άλλη  πρόσθετα  και μία πλακέτα  για μεγαλύτερη βάση και έτσι απέκτησα  στην στιγμή πολλές βάσεις όμορφες και  ανέξοδες...
Το  τρύπημα των αυγών  ήταν   σχετικά  εύκολο με μία  μόνον  απώλεια.Δεν κατάφερα  να κάνω τα σχέδια που τόσο πολλά  είδα στο  Pinterest νομίζω  ότι δεν είχα  το κατάλληλο εργαλειάκι αλλά  για το τρύπημα απέκτησα  πείρα  και πήρα που λένε τον αέρα!!! Δείγμα  το παραπάνω αυγουλάκι  αλλά και το  παρακάτω  λαγουδένιο. Θέλει ακόμη περισσότερο σταθερό χέρι  για πιο όμορφα  και ίσια  περιγράμματα αυτό  φυσικά  θα γίνει  με την πείρα  και την συχνότητα της χρήσης των 3D σωληναρίων...
Ο αγαπημένος μου λαγός  (φωτοτυπία) σε αυγό  στρουθοκαμήλου  δώρο  για  την  Λήδα  μου η βάση του....


αποτελείται  από  δύο  μεταλλικές  ροζέτες που  μπαίνουν  στις  επιτοίχιες  βρύσες   (μπάνιου κλπ)  τις ένωσα  με μία πλαστική  σωλήνα   και με ανάλογη διακόσμηση  ήταν κατάλληλη για την βάση  του μεγάλου  αυγού... εντελώς ανέξοδο και αυτό μιας και είχα  παρακαταθήκη  αρκετά.

Το ροζ υπερμέγεθες  αυγό  από φελιζόλ  ήταν το τελευταίο  δωράκι,για μία   τρισχαριτωμένη Λήδα(μικρούλα  ανηψιά) με πολλά πολλά  χαρίσματα και αγαπημένη  της Αλκηστης, διότι  ήδη ήμουν αρκετά  άρρωστη  για να συνεχίσω..
Απολογισμός:
Δεν είμαι   ευχαριστημένη από την Πασχαλινή δουλειά  μου  , εκτός  από   3 αυγά , τα άλλα τα θεωρώ  κάτω  από μέτρια λόγω   μοτίβων   φυσικά  Η διαφορά είναι τεράστια  με  αυτά που κατά νου  είχα!!                                                      Τέλος  πάντων   δεν   αξίξει να στεναχωριέμαι, εξ άλλου  όλα  αυτά  γίνονται προς τέρψιν   ψυχής  και όχι της φθοράς της. 

Ολα  μαζί  προτού  να"κάνουν  φτερά"  για  να στολίσουν  τις πασχαλινές γωνιές  των  σπιτιών των αγαπημένων   μου.... 
 Του  χρόνου να  είμαστε  όλες  καλά και να ξανακάνουμε  ότι καλύτερο μπορούμε  να παίρνουμε  χαρά    και ικανοποίηση από τα  μικρά μας δώρα... 
ΕΥΧΟΜΑΙ  ΣΕ  ΟΛΕΣ ΤΙΣ  ΦΙΛΕΣ  της αγαπημένης  γειτονιάς :
      ΚΑΛΟ  ΠΑΣΧΑ   με αγάπη  και  χαρά 
Φιλάκια  Αναστάσιμα     πολλά!!!