Οι ΜΕΤΑΞΩΤΟΙ μου

                Αυτές οι   7Ο μέρες  είναι που χαράζουν και ματώνουν την ψυχή μου τόσο βαθιά,  που με κόπο προσπαθώ να κρατήσω στην επιφάνεια τα  68 χρόνια  που πέρασαν,  για να μην πέσουν στα τάρταρα της λήθης.
 Η, δίχως σκαμπανεβασμάτα φυσιολογική  ζωή μου, δούλευε με κανονικούς ρυθμούς  σε όλους τους τομείς,  παιδί, κοπέλα,σύζυγος,μανούλα, μαμά και τέλος γιαγιά!!Παρ' όλη την θλίψη και τον πόνο ,  δεν αισθάνομαι  και τόσο άτυχη   Ακόμη κι εδώ,  έγιναν  "φυσιολογικά" άδικα (για μας) μεν ,φυσιολογικά δε. Η παρηγοριά αλλά και η υπερηφάνεια μου είναι ότι είχα την τύχη  να ζω ανάμεσα σε δύο πρόσωπα που με προσδιόρισαν   μια για πάντα , την μαμά μου και αυτή με την σειρά της παρέδωσε  την σκυτάλη στον Αλκη  .
 Ηταν και οι δύο Μ Ε Τ Α Ξ Ω Τ Ο Ι
 Φυσικά δεν είναι δικό μου  το προσωνύμιο  αυτό,  το ένοιωθα μέσα μου αλλά   δεν είχα την ικανότητα  να το προσδιορίσω. Κάποια μέρα ,  όμως μέσα από ρουτίνικο σερφάρισμα  μου στο F.B.η εξαιρετική  ΚΛΑΥΔΙΑ  ΜΑΜΑΛΗ  που   πάντα ανεβάζει στην σελίδα της θαυμάσια κείμενα   ανέφερε  την  λέξη αυτή που και η ίδια την  δανείστηκε από μία συνέντευξη του αείμνηστου Νίκου Καρούζου:(Το κείμενο αξίζει να διαβασθεί)

«Μεταξωτοί άνθρωποι». Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι; ΜΟΥ ‘ΜΕΙΝΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ. Χαράχτηκε μέσα μου. Κι από τότε ένα νέο κριτήριο λειτουργεί στις αξιολογήσεις μου για τους ανθρώπους: η συμπεριφορά και η στάση τους σε «ασήμαντα» πεδία της καθημερινότητας. Αυτά που συνήθως τα προσπερνάμε ή δεν τα παρατηρούμε, γιατί δεν μας απασχόλησαν ποτέ οι εκφάνσεις της «μεταξωτής συμπεριφοράς». ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ένα συμπαγές όλον, αλλά ένα αντιφατικό σύνθεμα, στο οποίο συνυπάρχουν «μεταξωτά» στοιχεία και ακάνθινες απολήξεις. Γι' αυτό και είναι κάπως παρακινδυνευμένα τα άμεσα και οριστικά συμπεράσματα για το «είναι» των ανθρώπων. ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΩ την εξαγωγή συμπερασμάτων παρατηρώντας μικρές «ασήμαντες» κινήσεις στις παρέες, στον εργασιακό χώρο και στο «δάσος» του κάθε μέρα, όταν συγχρωτίζομαι με αγνώστους. Και συνήθως δεν πέφτω έξω. Διότι τα γνωρίσματα αυτά αποκαλύπτουν πειστικά τον εσωτερικό κόσμο του άλλου. Τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό. ΦΕΡ’ ΕΙΠΕΙΝ «ΣΚΛΑΒΩΝΟΜΑΙ» ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ που δεν ορμάνε να πιάσουν την καλύτερη θέση στο τραπέζι μιας ταβέρνας. Θεωρώ την κίνηση αυτή απότοκο καταγωγικής ευγένειας και γενναιοδωρίας, η οποία αδιαφορεί για το ιδιωφελές και συμφέρον. Αντίθετα, οι άνθρωποι που σπεύδουν φουριόζοι για μια καλή θέση καταχωρίζονται μέσα μου σαν αρπακτικά. Και -το 'χω παρατηρήσει- έτσι συμπεριφέρονται, σαν αρπακτικά, και σε άλλα ζωτικά και κρίσιμα πεδία. ΚΑΠΟΤΕ ΒΡΕΘΗΚΑ Σ’ ΕΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙ, στο οποίο κυριαρχούσαν οι «επώνυμοι». Απέναντί μου καθόταν ένας πολύ γνωστός καλλιτέχνης, μεγάλο όνομα, ο οποίος ούτε φλυαρούσε ούτε ακκιζόταν όπως κάποιοι άλλοι στη συντροφιά. Όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα κοινά πιάτα, ήταν ο μόνος που δεν επέπεσε για να εξασφαλίσει τη μερίδα του, αλλά ρωτούσε τους διπλανούς του και μοίραζε πρώτα στους άλλους και μετά, ό,τι έμενε, κρατούσε για τον εαυτό του. «Μεταξωτός άνθρωπος», σκέφτηκα. Η ΜΕΤΑΞΩΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ - ή κυρίως- στο σαβουάρ βιβρ και στους «καλούς τρόπους» εν γένει. Τέμνεται σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν αποτελεί αποτύπωμα διδαχθείσης μεθόδου για το φέρεσθαι. ΕΔΩ ΤΟ «ΜΕΤΑΞΙ» ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΦΥΕΣ ή προϊόν δουλεμένου χαρακτήρα. Είναι ο τρόπος που ο άλλος βλέπει τους συνανθρώπους του. Είναι η θέαση του κόσμου χωρίς τα εγωιστικά γυαλιά του προσωπικού ωφελιμισμού. Είναι, ευρύτερα, η υποταγή του ατομικού συμφέροντος στη συλλογικότητα, χωρίς βέβαια η «μεταξωτή συμπεριφορά» να φτάνει σε σημείο υπονόμευσης προσωπικών δικαιωμάτων και δικαίων. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΔΙΚΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. Όμως, προσέξτε μια λεπτή απόχρωση: ποτέ ένας «μεταξωτός άνθρωπος» δεν νιώθει κορόιδο, όταν άλλοι τον προσπερνούν -στη σειρά μιας καντίνας ή στην ιεραρχία- χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα και μεθόδους. Το «άφες αυτοίς» είναι ριζωμένο μέσα του. Αποτελεί μέρος του αξιακού του κώδικα. Ξέρει τι γίνεται στην «αγορά». Αλλά συνειδητά δεν συμμετέχει στο εξοντωτικό αυτό παιχνίδι. Απέχει χωρίς να κλαυθμυρίζει.

Δεν πίστευα  αυτό που διάβαζα γιατί σκιαγραφούσε τον χαρακτήρα των δικών μου ανθρώπων  στην κυριολεξία και ιδιαίτερα του Αλκη και την ζωή του όλη .Ηταν  γνωστό σε  όλους  τους φίλους, συντοπίτες,συναδέλφους    και συγγενείς ο ακέραιος χαρακτήρας του,  η μεγάλη του "καρδιά" η αγάπη που απλόχερα σκορπούσε δίχως ανταπαίτηση .Το χαμόγελό   και η φιλοξενία του ήταν το  σήμα  της αναγνώρισης του. Γινόταν με τη  μία η ψυχή  της παρέας.
Πάντα φρόντιζε πρώτα για τους άλλους και  ελάχιστα   έως καθόλου  τον  εαυτόν του.Αεικίνητος, ζωντανός ,πρόθυμος,   έδωσε τα πάντα στα  κορίτσια μας και είμαι σίγουρη ότι θα είναι  και αυτά άξιοι συνεχιστές του.
Τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά γνωρίσματα είχε και η μητέρα μου με την γυναικεία όμως  τρυφερότητα της.Έμοιαζαν απίστευτα  οι δυο τους κι εγώ από την μία αισθανόμουν χαρά αλλά και άβολα συγχρόνως ,διότι  υστερούσα κατά πολύ  και από  τους δύο.
Το κενό δεν  θα αναπληρωθεί ποτέ, ξέρω ότι μαθαίνεις να ζεις με αυτό αλλά τίποτα δεν θα  είναι το ίδιο.  Η ζωή μου σταμάτησε εδώ,δεν συνεχίζεται........ Γίνεται  όμως και θα γίνεται μία προσπάθεια για έναρξη νέου τρόπου επιβίωσης, με νέα δεδομένα άγνωστα για την ώρα,έχοντας οδηγό τις φωτεινές ακτίνες που εκπέμπουν ανελέητα οι μικρούλες μας Άλκηστη & Λήδα και  φυσικά την αγάπη για τα παιδιά μας την Βιβή την Χαριτίνη και τον Στέλιο .
           Ολα  τα  παραπάνω τα έχω αναφέρει σαν εξορκισμό του πόνου μου για την μη παρουσία του παππού Αλκη (ήταν κάτι που το πρόσμενε με χαρά  και ανυπομονησία )  την Τρίτη  11 Σεπτεμβρίου στον σχολικό αγιασμό   όπου   το ΑΛΚΗΣΤΑΚΙ μας θα πάει  στην Α' Δημοτικού!!!!

H χιονονιφάδα που ήθελε να λιώσει!!

     'Εξω  η θερμοκρασία πέφτει συνεχώς,μέσα πάλι, ο θερμοστάτης του καλοριφέρ   ανεβαίνει σταθερά  για να 'ρθουμε στα  ίσα μας!!  Το φαγητό έτοιμο  για το μεσημέρι,  κοτόσουπα  με τα σχετικά...Εγώ αρκετά κουρασμένη (περισσότερο συναισθηματικά ) δεν σκέφτομαι,δεν θέλω  να σκέφτομαι πια , γιατί τίποτα  δεν έχει λύση και τίποτε καλό δεν περιμένω,χαζεύω  την οροσειρά  μας που ολοένα   γίνεται δυσδιάκριτη  Πρέπει να χιονίζει  πολύ,κάτι σαν χιονοθύελλα  μοιάζει που κατεβαίνει σιγά σιγά   προς την πόλη.   Το σπίτι είναι από τα πρώτα της πόλης  που δέχεται το δυνατό και πυκνό στροβίλισμα  των χιονονιφάδων............και σε λίγα λεπτά το παράθυρο έχασε την διαφάνεια του,  όλα άσπρα γύρω. αλλά δεν έχει κρύο πια ,ζέστη και χαλάρωση,ηρεμία και γαλήνη.  Δεν μπορώ να ξεκολλήσω  το βλέμμα από το τζάμι  που τώρα ξανάγινε διάφανο αλλά...

επάνω του κινείται κάτι παράξενα. Προσπαθεί να πάρει  μορφή; θέλει να πει κάτι; ήχο δεν  ακούω  αλλά καταλαβαίνω.... ναι! ναι !καταλαβαίνω τι θέλει να  μου πει .. και  μάλιστα το ζητά επίμονα.  Είναι  μία μικρή τούφα χιόνι από πολλές όμορφες χιονονιφάδες ,  λευκές,  απαλές.  τρυφερές .....που θέλουν να μπουν μέσα. Γλιστρούν επάνω στην λεία  επιφάνεια,λιώνουν αλλά επιμένουν......

Απορώ, δεν ξέρουν ότι  θα γίνουν νερό  μόλις ζεσταθούν ,δεν φέρνω αντίσταση όμως ,  είμαι τόσο άτονη,  δεν κινούμαι, μόνον παρακολουθώ Πως μπήκαν μέσα δίχως να ανοίξω το παράθυρο;
Η μάζα στην αρχή  μαζεύτηκε ..

και ξαφνικά  άρχισε να μεταλλάσεται  

σε μία   λευκή στολή   με  πουά   και  μονόχρωμο τούλι κεντημένη με πέρλες και πον- πον. Κοιτώ και δεν καταλαβαίνω τι γίνεται Εκπλήσσομαι και απολαμβάνω την εικόνα που μόλις τώρα ολοκληρώθηκε. Μία στολή μπαλέτου....μμμ σκέφτομαι :ενδιαφέρον  είναι ,δεν μπορώ να κινηθώ,  να  πάω την πιάσω  και να τη νιώσω ...

 μαζί και την μικρή κορώνα-στέκα με  την μεγάλη χιονονιφάδακαι τα πον-πον

Ξαφνικά, το φόρεμα αρχίζει να διαλύεται ..μμμια στιγμή παρακαλώ ακόμη να το δω καλύτερα, μα η φωνή μου δεν ακούγεται και πριν προλάβω να σου μπροστά μου η χαρά μου ,η ψυχή μου   στα ολόλευκα ντυμένη μεταμορφωμένη  σε χαριτωμένη μπαλαρινούλα να στροβιλίζεται  με αυτοσχέδιεσ πιρουέτες  τόσο  μα τόσο ευτυχισμένη!!    Θέλω

να φωνάξω από χαρά,να τρέξω   να την αγκαλιάσω ,να πάρω λίγο από την χαρά της, μα είναι αδύνατον... τα πάντα είναι ακίνητα  και παγωμένα,ο χώρος χάνει  σιγά  σιγά  αυτήν την πρωτόγνωρη θαλπωρή , η μικρούλα  τώρα δεν είναι μόνη   έχει  παρεούλα κι άλλες  μικρούλες χιονονιφάδες  που βιάζονται να βγουν στο χιόνι πιασμένες  χέρι χέρι..

 Φοβάμαι πως θα κρυώσει...δεν είναι χιονονιφάδα είναι η εγγονούλα μου  σκέφτομαι, προσπαθώ να τρέξω πίσω τους να  της πως να φορέσει τουλάχιστον το γούνινο ζακετάκι

Να, ακούω να  φωνάζει,  Γιαγιά !! γιαγιά!! γιαγιά!!  τα χέρια μου ελευθερώθηκαν με μιας μπορώ να σηκωθώ πια ,αλλά  η αγκαλιά μου βαριά, χέρια κρύα με χαιδεύουν και κάτι  πολύ παγωμένο  με βρέχει το πρόσωπο !! Η Αλκηστη   και η Λήδα με κατακόκκινες μυτούλες  σκουφιά και γάντια  με αγκαλιάζουν με χιονόμπαλες στα  χέρια  και συγχρόνως με τραβούν  προς την είσοδο του σπιτιού για  να παίξουμε  χιονοπόλεμο.Μέσα στην ζάλη μου  σκέφτομαι  "ευτυχώς που κατέβασα την  χύτρα από το μάτι της κουζίνας"  ευτυχώς θεέ μου   ευτυχώς!!!

Καλή μέρα  από την χιονισμένη   αυλή μας

                                                       

Υ.Γ. ( ήρθε κι έδεσε η Χριστουγεννάτικη  στολή της με τον σημερινό χιονιά   καμία  ιδιαίτερη  προσπάθεια από  την μεριά  μου  παρά  μόνον χρονοτρίβησα  με την επεξεργασία των φωτος  και φυσικά δεν διεκδικώ  κάποια ταμπέλα  συγγραφικής ικανότητας,  προς θεού και   το γνωρίζω καλά, ότι έχω ικανότητες προνηπιακής   ηλικίας!!!)

ΑΚΑΤΑ ΜΑΚΑΤΑ ΣΟΥ ΚΟΥ ΤΟΥ ΜΠΕ.....Η ΜΑΓΙΣΣΟΥΛΑ ΗΡΘΕ!!

Περισσότερο από μήνα προσπαθώ να μπω στο μπλοκοσπιτάκι μου  μα  με τίποτε δεν ανοίγει η πόρτα του.... αντιστέκεται σθεναρά  στην θλίψη,  στην απογοήτευση,  στην κακή ψυχολογική κατάσταση  των εισερχομένων....... θέλει μόνον την χαρά,το κέφι,την χιουμουριστική  διάθεση στο εσωτερικό του διότι  όταν "χτίστηκε" χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα υλικά και μόνον αυτά!!! Εξ  άλλου η δημιουργία  είναι όλα αυτά μαζί.Αρνείται  κάθε συμβιβασμό.!!!Κάποια στιγμή υποχώρησε  κάπως όταν ακούστηκε το όνομα  'Αλκηστη και  βρήκα την ευκαιρία  να μπουκάρω αποφασισμένη για μία μικρή ανάρτηση που όμως δεν έχει την γεύση  σε καμία περίπτωση των αλλοτινών αναρτήσεων..
Μου  λείψατε όλες οι φίλες της αγαπημένης μου γειτονιάς, το όμορφο κλίμα που δημιουργείται  με τα δρώμενα , τα σχόλια,οι ιδέες   το χιούμορ και όλα τα συναφή..
Οι χαρές της υπόλοιπης ζωής μου  μεγάλωσαν ,το Ληδάκι  αν και δεν "απογαλακτίστηκε" ακόμη από την μαμά της, άρχισε συναισθηματικά να επικοινωνεί μαζί μου και η Αλκηστη  μαθήτρια Νηπιαγωγείου πια, γίνεται η μικρή μου φιλεναδίτσα μαζί κάνουμε όλες τις γλυκές αμαρτίες και αταξίες που μάλιστα τις απολαμβάνουμε υπέρμετρα...
'Εψαχνα να βρω επειγόντως  ένα ραβδάκι και την μαγική  του σκόνη  για να ..."προχωρήσω". Βρήκα όμως μία μαγισούλα και ελπίζω σ' αυτήν...

Κάτι με αστέρι η Σελήνη κλπ  σκέφτηκα  για την φετινή της καρναβαλική εμφάνιση αλλά ένα μικρό καπελάκι μάγισσας που το λάτρεψε, επέμενε για αυτήν την στολή που  την απόλαυσε και με το παραπάνω..

το επάνω μέρος είναι από σιφόν βελούδο  κεντημένο με μοβ πούλιες..

Το κάτω  μέρος της στολής είναι από  συνθετικά και ιδιαίτερα γυαλιστερά υφάσματα (που με δυσκόλεψαν πολύ στην φωτογράφηση)σε  μαύρο και  σε   εντυπωσιακό μοβ.Τα 10μ μαύρο τούλι σε τρεις φούστες  και τα 5μ  μοβ δώσανε στην στολή τον ανάλογο όγκο...

αλλά στέκομαι περισσότερο στην λεπτομέρεια του φιόγκου που εντυπωσίαζε αρκετά το πίσω μέρους του ρούχου..

Τα απαραίτητα αξεσουάρ της  μαγισσούλας : το  τσαλακωμένο Καπέλο

από ψευτοβελούδο με  βαλανσέ δαντέλα  μαύρη   στο γείσο, τοκαδάκι ανακύκλωσης, για την κορδέλα  χρησιμοποιήθηκαν 4 υλικά, λίγο πολύπλοκη και νομίζω περίσσια λεπτομέρεια. 'Εβαλα ένα φιόγκο σε μικρότερο μέγεθος,  τούλι μαύρο...κλπ
Η μαγική της σκούπα:

 αφού περιποιήθηκα ένα ξέμπαρκο κεφάλι Βarbie της φόρεσα  ένα καπελάκι ίδιας κατασκευής με το μεγάλο,  κόλλησα το  άμορφο σώμα  επάνω σε ένα κλαδί δένδρου  και του φόρεσα το μαύρο φουστανάκι,  στην άλλη πλευρά    έφτιαξα μία σκούπα με αλλεπάλληλα   στρώματα απο  μοβ τούλι ..

'Οπου καρφί...και φωτο

Να περάσετε όμορφα και με πολύ κέφι την Καθαρή  Δευτέρα!! 

                                  Καλή  Σαρακοστή!!!

Αυγά και αυγουλάκια.......

Eπ!! και πάλι  εδώ .......

    Σιγά  να μην έμενα   Πασχαλιάτικα  με  μία αρρωστημένη  ανάρτηση  γεμάτη  μικρόβια .

     Ξεκίνησα  αρχές  Μαρτίου  με όρεξη   για  ντεκουπάζ,  ζωγραφική και φυσικά τρύπημα  αυγών  με  ένα  μηχάνημα   τύπου  Dremel  που από χρόνια είχα αγοράσει  για  αυτόν το σκοπό.Εστρωσα  όλα τα  συμπράγκαλα γύρω  μου, έβγαλα  όλα  τα υποψήφια μοτίβα , τα  αυγά στρουθοκαμήλου,  χήνας  ακόμη και αυτά με  φελιζόλ.

  
 Απελπίστηκα όμως  μόλις είδα τα  προς επιλογή  μοτίβα.  Τα  καλύτερα  ήταν αδιάφορα. Φταίει  φυσικά το Pinterest για  αυτό!!  Οι εκτυπώσεις  στα φωτοτυπάδικα  δεν ανταποκρίνονται  με τίποτα με αυτά που  εγώ επιθυμώ....Μία  χαρτοπετσέτα  που μου άρεσε  δεν υπήρχε  πουθενά  παρά μόνο  στο  Ηράκλειο  Κρήτης  και έτσι  εγώ  σαν  μανιακά  παλαβή  να το αποκτήσω  αγγάρεψα  την γνωστή σε όλους μας γλυκιά  και πρόθυμη  Σμαραγδένια που ανταποκρίθηκε άμεσα. Εχοντας  το μοτίβο  στα χέρια μου και το αυτοσχέδιο  ξύλινο  σταντ για να μπορώ να  δουλεύω  τα  αυγά   ξεκίνησα  με ένα αυγό  στρουθοκαμήλου  (δώρο από την ποδηλάτισσα  η οποία δεν μου έκανε ένα  αλλά τα αυγά μιας στρουθοκαμηλοφάρμας    παρακαλώ)

Σχεδόν    επιζωγράφισα  όλο το μοτίβο  για  να  φαίνεται  πιο  αληθινή   η  φωλίτσα...

Σε  τρίτη  πόζα  καμαρώνει....το αυγό της Χαριτίνης.

Ενα  δεύτερο  σε  φελιζόλ,  δώρο  για την νονά  της Λήδας  (ήθελαν  ακριβώς  το ίδιο μοτίβο)

  Vintage  αυγό  χήνας ...για την μοναδική  θεία     αδελφή  φίλη και ότι άλλο  βάζει  ο νους  σας (είναι δε  μικρότερή μου)

Τριανταφυλλάκια   που  τα έκοψα και τα έκανα μοντάζ επάνω στο μισό του ίδιου χρώματος  αυγού..(όμως  δεν πέτυχα  το κάτι που θα το έκανε  πιο ωραίο  και ξεχωριστό)...

Το κόκκινο ζωγραφιστό  αυγό  χήνας !!!  αυτό είναι και το μοναδικό  που  κράτησα.....

Eνα ακόμη  ρομαντικό  αυγό  με μοτίβο χίλιο-ιδωμένο  δουλεμένο  στα  πλαϊνά  και πίσω  με  3D  υλικό.

επανάληψη του  μοτίβου  (φτώχεια ποικιλίας που με  έκανε  να χάνω  το ενδιαφέρον)  με τρυπούλες στα  πλαϊνά  με 3D υλικό  στολισμένο. 
Οπως  βλέπετε   όλα τα  αυγά  της  χήνας στέκονται  σε κάτι  που  εγώ  σκέφτηκα  σε μια στιγμή διαύγειας.

Είναι εξαρτήματα από ένα  μηχάνημα  για  κουλουράκια που πολύ πρόσφατα   χάλασε και δεν πρόλαβα  να το πετάξω,  Ένωσα την μία μύτη μέσα στην άλλη  πρόσθετα  και μία πλακέτα  για μεγαλύτερη βάση και έτσι απέκτησα  στην στιγμή πολλές βάσεις όμορφες και  ανέξοδες...

Το  τρύπημα των αυγών  ήταν   σχετικά  εύκολο με μία  μόνον  απώλεια.Δεν κατάφερα  να κάνω τα σχέδια που τόσο πολλά  είδα στο  Pinterest νομίζω  ότι δεν είχα  το κατάλληλο εργαλειάκι αλλά  για το τρύπημα απέκτησα  πείρα  και πήρα που λένε τον αέρα!!! Δείγμα  το παραπάνω αυγουλάκι  αλλά και το  παρακάτω  λαγουδένιο. Θέλει ακόμη περισσότερο σταθερό χέρι  για πιο όμορφα  και ίσια  περιγράμματα αυτό  φυσικά  θα γίνει  με την πείρα  και την συχνότητα της χρήσης των 3D σωληναρίων...

Ο αγαπημένος μου λαγός  (φωτοτυπία) σε αυγό  στρουθοκαμήλου  δώρο  για  την  Λήδα  μου η βάση του....

αποτελείται  από  δύο  μεταλλικές  ροζέτες που  μπαίνουν  στις  επιτοίχιες  βρύσες   (μπάνιου κλπ)  τις ένωσα  με μία πλαστική  σωλήνα   και με ανάλογη διακόσμηση  ήταν κατάλληλη για την βάση  του μεγάλου  αυγού... εντελώς ανέξοδο και αυτό μιας και είχα  παρακαταθήκη  αρκετά.

Το ροζ υπερμέγεθες  αυγό  από φελιζόλ  ήταν το τελευταίο  δωράκι,για μία   τρισχαριτωμένη Λήδα(μικρούλα  ανηψιά) με πολλά πολλά  χαρίσματα και αγαπημένη  της Αλκηστης, διότι  ήδη ήμουν αρκετά  άρρωστη  για να συνεχίσω..
Απολογισμός:
Δεν είμαι   ευχαριστημένη από την Πασχαλινή δουλειά  μου  , εκτός  από   3 αυγά , τα άλλα τα θεωρώ  κάτω  από μέτρια λόγω   μοτίβων   φυσικά  Η διαφορά είναι τεράστια  με  αυτά που κατά νου  είχα!!                                                      Τέλος  πάντων   δεν   αξίξει να στεναχωριέμαι, εξ άλλου  όλα  αυτά  γίνονται προς τέρψιν   ψυχής  και όχι της φθοράς της. 

Ολα  μαζί  προτού  να"κάνουν  φτερά"  για  να στολίσουν  τις πασχαλινές γωνιές  των  σπιτιών των αγαπημένων   μου.... 
 Του  χρόνου να  είμαστε  όλες  καλά και να ξανακάνουμε  ότι καλύτερο μπορούμε  να παίρνουμε  χαρά    και ικανοποίηση από τα  μικρά μας δώρα... 
ΕΥΧΟΜΑΙ  ΣΕ  ΟΛΕΣ ΤΙΣ  ΦΙΛΕΣ  της αγαπημένης  γειτονιάς :
      ΚΑΛΟ  ΠΑΣΧΑ   με αγάπη  και  χαρά 
Φιλάκια  Αναστάσιμα     πολλά!!!

ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΑΝΆΡΤΗΣΗ με Πασχαλινά συνεφάκια

 Η Απογείωση μου.....(η φαντασίωση  μου)

Είμαι και  πάλι  παρούσα  με αφάνταστο  χρόνο στην διάθεση μου  Δεν κάνω απολύτως τίποτε μιας και μου τα φέρνουν όλα στο "χέρι" Απολαμβάνω το διάβασμα ,σερφάρω  με ελάχιστη  διάθεση και τέλος, λύνω  σταυρόλεξα (αλλοτινή αγαπημένη συνήθεια)

Αγναντεύω την θάλασσα  στα 500 μέτρα , που  είναι πότε γαληνεμένη και πότε με τα  λευκά  της προβατάκια  φουρτουνιασμένη και λίγο απειλητική.Εκεί  που σμίγει ο ουρανός μαζί της 

 δεσπόζει  η  αυστηρή Σαμοθράκη που στέκει πάνω της  σαν την πελώρια κορώνα  Ποσειδώνα!! 

Δεν  μαγειρεύω   και απολαμβάνω  έτοιμα εδέσματα που όμως  μου αρέσουν πολύ!!!! Ξέχασα να σας αναφέρω και το σπουδαιότερο έχω δίπλα μου  για  αρκετές ώρες βοηθούς που σπεύδουν  να με εξυπηρετήσουν   στο λεπτό..χώρια τους άλλους τους πολυπληθείς  που ο καθείς  τους πάντα κάτι έχει να μου προσφέρει...

Προσγείωση.... 

'Ολα αυτά,  είναι εν μέρη στην σφαίρα της φαντασίας μου. Δεν είμαι  διακοπές ή  μάλλον κάνω  διακοπές στο Πανεπιστημιακό  Νοσοκομείο Αλεξανδρουπόλεως με Πνευμονία (σχεδόν ασυμπτωματική, αλλά πνευμονία)Εγώ σε γιατρό για  μία αντιβίωση πήγα και σχεδόν σηκωτή κατέφτασα  στην πνευμονολογική κλινική!!Oλο αυτό μου κακοφάνηκε μιας και είναι  η πρώτη φορά που έχω αρρωστήσει στα  67 μου χρόνια....αλλά , όπως λέμε πάντα υπάρχει  η πρώτη  φορά για  όλα!!Το νοσηλευτικό προσωπικό λειτουργεί άψογα Κάθε λίγο και λιγάκι μου κάνουν και κάποιο δωράκι.

Μάσκες, οξυγόνο, αμπούλες,θερμόμετρα ενδοφλέβια αντιβίωση,  αντιθρομβωτικά και  πεταλούδες....πολλές πεταλούδες  που   τα αδύνατα   σχεδόν σκελετωμένα  μικρά χέρια μου δεν τις αντέχουν και δημιουργούν πρόβλημα.

Μάσκα για τις ανάγκες της φωτογράφισης Χα Χα Χα

 Γνώρισα  και κάτι  χαρούμενα φοιτητάκια που κάνουν  την πρακτική τους εξάσκηση  στα  μελανιασμένα πια   χέρια μου , ψάχνουν, τρυπούν, σκαλίζουν, ματώνουν  και  όλοι μαζί γελούμε για τις αποτυχίες  ή τις επιτυχίες  τους. Οι κοπέλες   είναι πιο σοβαρές αλλά τα αγόρια  μου θυμίζουν μαθητές λυκείου σε 5ημερη!!!Σήμερα έκανα και την πρώτη μου σαφάρι βόλτα με το  ενδονοσοκομειακό  τζιπάκι !!!με αυτοκίνητο μέσα στο ακτινολογικό!!! υπέροχη και διασκεδαστική εμπειρία που την απόλαυσα .

 Από προσωπικό,  βοηθούς και ασκούμενους γιατρούς    υπάρχει άφθονία και κάνουν  καλά την δουλειά τους Πρόθυμοι και με χαμόγελο...

Ελπίζω!!!!!!!!!!!!!  τη Δευτέρα να την κάνω από εδώ .Ε!! δεν είναι για χόρταση,  ούτε καν και το λευκό τζιπάκι δεν με κρατά!. Να απαλλαγούν και οι κόρες που  τις τρόμαξα και τις ταλαιπωρώ τόσο. Η Βιβή ήρθε από Θεσσαλονίκη, άφησε το βαρύ πρόγραμμα της δουλειάς της για να με βοηθήσει  και η Χαριτίνη άφησε  την  οικογένεια της  για να  με συντροφεύει και να με  εξυπηρετεί. 
Οσο για το Αλκηστάκι που δεν ξέρει τι είναι όλα αυτά,  ρώτησε την μαμά της"εκεί που είναι η  γιαγιά στην Αλεξανδρούπολη τι γλώσσα μιλούν"αυτό την προβλημάτισε περισσότερο,χαχα Όταν  με το καλό φύγω από εδώ  πρέπει να είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω   νέο  χτύπημα ....διότι είμαι σχεδόν   βέβαια   για κάτι χειρότερο.Από υλικές ζημιές  περάσαμε στα σοβαρότερα ..Και ο Θεός να βάλει  το χέρι  του !!!

PLAY HOUSE- Hand made decoration- 2nd part!!!

Μετά το διάλειμμα  των καρναβαλικών στολών επανέρχομαι στο ροζ σπιτάκι των μικρών κοριτσιών και στην επίπλωσ του. Ενα μέρος της διακόσμησης έχει τελειώσει προ πολλού ,το τραπεζάκι με τις καρέκλες και τινά αλλά   αργούν ακόμη ....

Πηγαινοερχόμουν  με   εκείνα  τα κρύα, από το υπόγειο στο σπιτάκι  για πολλές πρόβες ,είτε  επρόκειτο  για τα ράφια ,τα κουρτινόξυλα είτε για τις κουρτινούλες  ,που ήταν αρκετές,είτε για τα καναπεδάκια και τα μαξιλάρια.
Λοιπόν, έχουμε  και λέμε..
Οι παλιές  κουπαστές  από τις  βεράντες του  σπιτιού ,( ξύλο  Oregon,  35χρόνων )  χρησιμοποιήθηκαν όλες  για τα  εντοιχισμένα ραφάκια,για τα  κουρτινόξυλα και για τα στηρίγματα της μικρής βεράντας. Τα έτριψα σχολαστικά, με  το χέρι  και με  το τριβείο  και τα έβαψα με ριπολίνη νερού, τέσσερα στρώματα  και κάθε  φορά  έτριβα με γυαλόχαρτο  την επιφάνεια που θα δεχόταν το νέο στρώμα βαφής. 

Η τοποθέτηση τους ήταν αρκετά  δύσκολη,Το αποτέλεσμα όμως  ήταν ικανοποιητικό!!

Ντυμένα με  λευκές κουρτινούλες  με τις δαντελένιες  λεπτομέρειες νομίζω ότι ζεσταίνουν τον  μικρούλη  χώρο αλλά και θα  κρύβουν τα παιχνίδια τους!!

Λεπτομέρειες...Τα κουρτινάκια αυτά διαχωρίζονται από ροζ φάσες  που επάνω τους γάζωσα τρεις σειρές με δαντέλες του εμπορίου.

   Οι χειροποίητες  δαντέλες  ή οι δαντέλες του εμπορίου,επιστρατεύτηκαν μαζί με  τα  ανάλογα υφάσματα για  να φτιαχθούν τα μαξιλάρια  τα καλύμματα  των μικρών καναπέδων  και οι κουρτινούλες των  παραθύρων και της πόρτας.

 Μαξιλαράκι με  απλικέ ....

Λίγο  πάτσγουoρκ, όσο πατάει η γάτα δηλαδή, "συμπαράσταση" στην Ρένα Χριστοδούλου  και λίγο απλικέ...

Η ιδέα από το Pinterest

To πιο αποτυχημένο  μαξιλαράκι....

 Μαξιλαράκι για  μπαλαρίνες...

Μαξιλαράκι  για  γλυκατζούδες!!!

 το  πιο λιτό   και.....

το μαξιλάρι- κούκλα hello kitty,  μπαλαρίνα.
Και όπως είναι φυσικό η Αλκηστη διάλεξε τα δικά της μαξιλάρια και τον δικό της  καναπέ,για το Ληδάκι    έμειναν τα υπόλοιπα...  που  θα πάει όμως,  θα μεγαλώσει  και  αυτή για να  διεκδικεί τα "δικαιώματα"της με πυγμή...

Τα κουρτινόξυλα είναι λίγο διαφορετικά αλλά εκτός από  τις κουρτίνες   φιλοξενούν στο επάνω μέρος και μερικά από τα παιχνίδια τους...

Λεπτομέρεια από τα πλαϊνά...στις τρύπες  μπαίνουν  οι βεργούλες που συγκρατούν τα κουρτινάκια.

Οι δαντέλες είναι χειροποίητες από τα  αζήτητα της"προίκας" μου,  πολύ λεπτές  Νο 150  κουβαρίστρα(για όσες  γνωρίζουν ) είναι φίνες και ταίριαζαν απόλυτα με το ύφασμα της κουρτίνας. 

 Λεπτομέρειες... που ομορφαίνουν τα  παραθυράκια.

     Η δαντελένια  καρδούλα  στην είσοδο του  παιχνιδόσπιτου καλωσορίζει   όλους  τους  μικρούς επισκέπτες....

Το ράψιμο  ήταν παιχνιδάκι Η φωτογράφιση  όμως στο εσωτερικό  ήταν  φοβερά δύσκολη.Το έντονα  λευκό , το πολύ φως  και ο πολύ  μικρός  χώρος  με παίδεψε  αφάνταστα ...

Το καναπεδάκι της  Λήδας...

και της  'Αλκηστης...

Λουλουδάκια και πεταλούδες  από τσόχα  ...
Και τέλος , στον μοναδικό   ελεύθερο 2χρωμο τοίχο,    κρέμασα  στο εντοιχισμένο  κάδρο, ένα πήλινο  δένδρο με μικρούλες  χρωματιστές  καρδούλες.

Πήλινα πουλάκια  με ντεκουπάζ  με σχεδόν πορσελάνινη εμφάνιση...λεπτομέρεια   πάνω από το  πινακάκι!!!

        Αλλη μία  μακροσκελής  ανάρτηση έλαβε  τέλος Το τρίτο  και τελευταίο μέρος για το παιχνιδόσπιτο  μάλλον θα  αργήσει.
      Αμέσως μετά από ένα μικρό διάλειμμα  για πασχαλινές κατασκευές θα αρχίσω τις  ετοιμασίες  για τα γεννέθλια των κοριτσιών μας
τα ρουχάκια τους,τις τούρτες και όλα τα σχετικά.                                

  

Μακάρι να είχα  τέτοιους  βοηθούς!!!
                           **  **  **
Σας  εύχομαι  καλή  εβδομάδα με  λιακάδες και ανοιξιάτικη  διάθεση  για  ευφάνταστες  δημιουργίες!!